Bir kişinin gerçekten “yapması gerektiğini” düşündüğü, niçin yapması gerektiğini bildiği, nasıl yapabileceğini öğrendiği, yapmayı istediği, yapabileceğine inandığı, yaparsa ne kazanacağını, yapmamakla ne kaybettiğini bildiği bir iş hakkında hiçbir şey yapmadan durması, atalet halinde olduğunu gösterir.

İnsanların çoğunluğu aslında hayatta başarılı olmak için neler yapmaları gerektiğini gayet iyi biliyorlar. Başarılı olamadıkları için neler kaybettiklerinin, ne acılar çektiklerinin de farkındalar. Başarılı olurlarsa neler kazanacaklarını, ne kadar mutlu olacaklarını da biliyorlar. İsterlerse nasıl başarılı olacakları ile ilgili de pek çok şey biliyorlar. Sorulduğunda başarılı bir insan olmayı istediklerini de söylüyorlar. Peki, neden bu insanlar başarılı olamıyorlar? Niye bu ülke hala “kaybedenlerin” ülkesi? Neden başarılı, mutlu ve halinden memnun insanların genel nüfusa oranı %10 bile değil?

İnsanları durduran, onları ellerinden gelenin en iyisini yapmaktan alıkoyan, yaşayabilecekleri en iyi hayatı yaşamalarına engel olan şey “atalet” halinde yaşamalarıdır.

Atalet; bir kişinin, kurumun ya da toplumun yapması gereken bir işi gereken zamanda, yapması gereken yerde ve yapması gerektiği gibi yapmamasıdır.

Atalet, teknik anlamada eylemsizlik, durağanlık, hareketsizlik demektir. Gündelik dilde tembellik, ağırkanlılık, yılgınlık, yavaşlık, hantallık gibi kelimelerle ifade edilir. Üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi hareket etme, yumurta kapıya gelmeden harekete geçmeme gibi deyimler ataletliler için çokça kullanılır. Kısacası ataletliler hayatı ağır çekim filmlerdeki gibi yaşayan insanlardır.

Atalet halindeki kişiler sürekli birilerini suçlarlar, başkalarının işlerini ne kadar kötü yaptıklarından bahsederler, hatta o mevkie makama gelirlerse o işi ne kadar iyi yapacaklarına dair parlak fikirleri de vardır. Ancak aynı kişilerin kendiişlerini iyi yapmak, daha iyi yapmak için en ufak bir çabaları bile yoktur. Kendi meslekleri ile ilgili yayınları takip etmezler, gelişmeleri izlemezler, görev başındayken son derece isteksiz ve somurtkandırlar. “Mesai bitse de gitsek, akşam olsa da yatsak” havasındadırlar.

Kişisel ataleti sorgulamaya bazı sorular sorarak başlayalım: Kesin, net ve tam olarak kim olmak, neler yapmak, nasıl bir hayat yaşamak istiyorsunuz? Bu istediğinizi ne kadar zaman içerisinde hangi bedeller karşılığında nasıl elde edebilirsiniz? Sizin diğer insanlara göre daha iyi yapabileceğiniz işler neler? Hedeflediğiniz şeyi kesin olarak başarabilecek olsaydınız yarından itibaren ne yapardınız?

Neden bunları hemen şimdiden yapmaya başlamıyorsunuz? Şu anda yaşadığınız hayattan memnun musunuz? Hak ettiğinize inandığınız bir hayatı mı yaşıyorsunuz? Düşlediğiniz hayatı yaşamak için daha ne kadar beklemeniz gerekiyor? Yaşamak istediğiniz hayat ile yaşadığınız hayat arasındaki farklar neler? Kendinizde ve hayatınızda hiçbir değişiklik yapmazsanız on yıl sonra nasıl bir hayat yaşıyor olacaksınız? Bugün yaptıklarınız beş yıl sonra sizi nereye götürecek, siz nerede olmak istiyorsunuz? Hayatınız değişmeli ise bunu siz yapmazsanız kim yapacak? Bugün yapmazsanız ne zaman yapacaksanız? Buradan başlamayacaksanız nereden başlayacaksınız? “Yarın bambaşka bir insan olacağım.” diyorsanız neden bugünden başlamıyorsunuz?

Tüm bu sorulara derin düşünce süzgeçlerinden geçmiş yazılı cevaplar verirseniz iç motivasyonunuz için gerekli dinamikleri harekete geçirebilirsiniz.

Ataletli olduğunuz için harekete geçmiyor değilsiniz, harekete geçmediğiniz için ataletlisiniz. Ataleti yenmek için yapmanız gereken tek şey kalkmak ve yapılması gerekeni yapmaktır. Her insanın içinde tembellik kadar çalışkanlık da bulunur. İçinizdeki çalışkan tarafı bulun ve güçlendirin.