Savaşın en kanlı günlerinden biri.Asker en iyi arkadaşının az ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü.İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.Asker teğmene koştu ve

"Teğmenim,fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilirmiyim?"

"Delirdin mi?"der gibi baktı teğmen...

"Gitmeye değer mi?Arkadaşın delik deşik olmuş.Büyük ihtimalle ölmüştür bile.Kendi hayatini da tehlikeye atma sakin".Asker ısraretti ve

teğmen "Peki"dedi."Git o zaman".

İnanılması güç bir şey oldu.Asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı.Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.Birlikte siperin içine yuvarlandılar.teğmen,kanlar içindeki askeri muayene etti.Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü:

"Sana hayatini tehlikeye atmana değmez demiştim.Bu zaten ölmüş."

"Değdi tegmenim" dedi asker.

"Nasıl değdi?"dedi teğmen..

"Yinede değdi komutanım.Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı.Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim için"

Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı:

"Geleceğini biliyordum" demisti arkadaşı.Geleceğini biliyordum.....